GALİP PROJESİ 

Galip, fotoğraf ile hayatını sürdürmeye çalışmış.
Cumhuriyet gazetesine fotoğraf çekmiş bazen komşunu fotoğraflamış, boğazdaki yalıları çekmiş, devrimci işçi sendikası toplantısını fotoğraflamış, annesini ve kardeşlerini ve daha nicelerini çekmiş, iki defa evlenmiş, içmeyi çok severmiş, ablasının söylediğine göre hassas bir çocukmuş.

Yazdığı son mektupta ‘’ aslında ben hepinizi seviyorum ama sevgide yetersizim çok kişiyi sevmek istediğim için’’ demiş ve 40’lı yaşlarında hayata mağlup olmuş - intihar etmiş.

3 yaşlı kız kardeş grubu olan komşularımdan bana önce Galip’in fotoğraf makinesi hediye edildi. ‘’Bununla Cumhuriyet gazetesine fotoğraf çekerdi.’’ dendi Komşularımla samimiyet arttıkça bende Galip’e dair daha çok şey öğrenmek ve tabii ki fotoğraflarını görmek istedim. İntiharından bu yana arşivi her yere dağılmış.
Küçük bir kutu içinde bana arşivden son kalan 35mm-120 roll negatifler ve dialar verdiler birde intihar mektubunu.

Arşiv belki 2 yıldır bende duruyor, üzerine düşündüm, baktım, konuştum ama ne yapsam bu yükün altında ezildiğimi hissediyorum bu mirası paylaşmak istiyorum.
Galip projesinin benim için birkaç temsili var.

- fotoğraflarının değerini vermek

-  sahiplenmeden onları insanlara gösterebilmek

-  aslında bir sanat üretiminin ‘yok olamayış’ şeklini yeniden düşündürmek

-  belki Galip’i oralarda sevindirmek

​

Eda Emirdağ