Bu görsel diyalog Murathan Mungan’ın Kibrit Çöpleri kitabındaki son öykü ile başladı.
‘’ Öykü, yol, hayat ‘’
3 kelime ile müthiş bir özet…

Evet hayatımız bir yol ; yürümeyi seçtiğimiz yön tercihimiz değilse nedir ?
Ben tercihlerimiz olduğuna inanıyorum ve yaşadıklarım, edindiğim tecrübeler, öykülerim…
Azalıp çoğaldım, kimi zaman çıkmaza girdim, sevdim, nefret ettim, paylaştım, kavga ettim, acılarım oldu sevinçlerim de, direndim çokça …
Hayatıma aldıklarım ve çıkarttıklarım … Tesadüf mü ?

Çin mitolojisinde kaderin kırmızı ipi adında bir inanış vardır. İnanışa göre ; tanrı her insanın ayak bileğine kırmızı ip takar ve kaderleri birleşecek insanları bu ipler sayesinde bağlarmış. Bu ip esner, kördüğüm olur asla kopmazmış…

Bu şekilde baktığımda bu ip ile bağlı olduğum ailem, dostlarım, sevgilim, kedilerim, ağaçlar, bulutlar, kuşlar, mavi , yolumda bana eşlik edenler , biriktirdiklerim var… Kimi zaman farkında olmasam unutsam bile o kaderin kırmızı ipi ile yolumu bulacağımı düşünüyorum.

Şair ne demiş ;

Yolcu unutsa bile
Yol unutmaz
Anımsar her geçişinde
Tortusu onmaz

Abdullah Nefes

Yol unutmaz …. İyi yolculuklar…

23/01/2021
Almila Kuş