DİKKAT!
HAFIZAMIN PENCERESİNDEN BAKIYORSUN! MENNUN OLDUN MU BENİMLE TANIŞTIĞINA?

Biraz yaklaşın lütfen, diyeceklerim var
Anlar zamanda kırılmıştı, zamanlar anıya ortak oldu ve anılar hafızaya evrildi.
Bir saat öncesi ile bir saat sonrasının akışı arasında ne hikayeler yazıldı .
İnsan hayatının nihai amacı mutluluk olmasa gerek diye düşünürken;
çok sevdim ,hiç beklemedim, aldattım, sen gelmedin, bütün bulaşıkları yıkadım, çok düşündüm, az yedim, babam öldü, eksildim, dayak yedim, kusana kadar içtim, sokak hayvanları ile konuştum, sevmediğimle seviştim, vişne reçelini çok seviyorum, sevdiğime dokunmadım, tırnaklarımı kemirdim, hiç öpüşmedim, kemiklerim kırılırcasına sarıldım, çocuklarla koştum ,annem öldü, aldatıldım, yalnız kaldım, saçlarımı maviye boyadım, evi terk ettim, hamileyim, kayboldum, kitapları çok sevdim, kuşlarla konuştum, ağaçlara sırrımı verdim, sarhoş oldum, hiç kimseyi sevmiyorum, denize düştüm, yola çıktım, çok ağladım, çok güldüm, aşık oldum, herkesi seviyorum, müzik başımı döndürüyor, oğlum iç çekişlerim, gülümsemek bana yakışıyor,
EYLEMİM DANS ! ruhum melodi.
Ne çok sözcük, ne çok eylem, ne çok hikaye var değil mi !
Hikaye nerden ya da kimden başlarsa başlasın bilinç altımız görsel konuşmalarımızda var olur ve bu bir görsel mektuplaşma ise artık hikayemi okuyorsunuz demektir.
Bu ana dek sizin kör noktanızda (gerçeğin bakınca görülmeyen yeri) yer alıyor isem de bu andan itibaren artık hafızamın penceresinden bakıyorsunuz.
Ve ben sizinle tanıştığıma memnun oldum.

A.NUR TÜRK
26/01/2021