İnsanın kendine yaptığı yolculuklardan yeni haberlerle dönmesi gibi bir deneyim oldu Görsel Konuşmalar benim için. Kelimelerin dünyasından azade karşılıklı bir fotoğraf diyaloğu. Şaşırtıcı olan şu ki diyaloğun başlangıç fotoğrafı hep kafamda olan ve çekmek istediğim bir fotoğrafı karşımda görmemdi. Dakikalarca baktım, fotoğrafın içinde kaybolmaya çalıştım…
Murathan Mungan’ın “Yolda kalmış öyküler, yol almış öyküler, yoldan geçen öyküler, yolda geçen öyküler, yarı yoldan dönmüş öyküler, yoldan çıkmış öyküler, yolsuz kalmış öyküler, yolunu kaybetmiş öyküler, yolumuza çıkan öyküler, yolumuzu kesen öyküler, anlamak, anlatmak için yolumuzu beklerler.” sözlerinin ardından gelen her görseli ve yanıt olarak göndereceğim her görseli bu çerçevede düşündüm, düşledim…
Yol üstü ıssızlığı… Herkesin geçtiği ama kimsenin kalmadığı, belki de geçerken bile kimsenin görmediği. Peki nereye çıkar bu yollar? Hangi öyküye? Belki özgürlüğe? Sorularıyla yanıtlarımı ararken aslında yaşadığımız zamanın kaçınılmaz bir sonucu olan pandemi nedeni ile özlemlerden yola çıktığımı, görsel öykümü de bu çerçeve içinde kurguladığımı farkettim.
Dışarısı? Sokak hayattı, güvercinler özgürlük! Oysa ki zamanın bu bölümünde ne sokak hayatı, ne de güvercinler özgürlüğü temsil ediyor! Sadece korku… Bu öyküde dışarıya dair ne varsa çok güzel çok çekici görünüyor. Tıpkı Pamuk Prenses’in kırmızı elması gibi…
Fotoğraf Sanatçısı Arzu Arbak ile Görsel Konuşmalar’ın bir parçası olmak, acaba nasıl bir görsel gelecek düşüncesiyle merak içinde beklemek benim için çok keyifli sözsüz bir sohbet, müthiş bir yolculuktu…
Dilek Metin Sert
Ankara 2021