Arzu Arbak / Ayşe Ümmühan Sürgit Diyaloğu

OLASILIK....Bazen hayatımızın bir anında biryerlerde boşluğa düşmüş olabiliriz... ya da çıkmaz yollarla karşılaşırız hiç beklenmedik bir anda..Biz o yolun çıkmaz sokağında üzüntüyle beklemeyi mi seçmeliyiz? Yoksa ... yoksa çıkışa doğru yönümüzü mü dönmeliyiz...UMUT...Sen sona da yaklaşmış olabilirsin zaman zaman .. Nefes bitti yol bitti gün bitti umut bitti dediğin anlarda bil ki baharlar yeniden gelicek.. umut yeniden yeşericek.. sen yeter ki durma yerinde dünyayı kendine örnek al ve dönmeye devam et. Döndükçe bu devir biter diğer devir başlar.BEKLEYİŞ...Umut bazen seni biraz bekletir bazen çokça bekletir ve bu arada seni kendine döndürür. İzin ver dostum izin ver kendine ve biraz yavaşla... ÖZ... Görüceksin ki özüne döndükçe kendine geliceksin. Yeniden var olmak için olgunlaşıcaksın.GÖRECELİ....Sen ;özünden gelen  hislerle var oldukça farklı fikirlere açık olucaksın ..görüceksin ki kendin oldukça daha çok kabul görüleceksin YOL ALMAK...Yol aldıkça kendin gibi olmayı seviceksin.. Seni böylesine inançlı ve özgür görenler hayran kalıcak..  Yolundan etmek isteyenlere karşı, sevdiklerin seninle birlikte elele olucak. Varlığın dostlarınla aranda kopmaz bir bağ oluşturucak. KIRMIZI...Bak gördün mü kendi içine döndükçe kendini tanıdıkça içindeki gücü ortaya çıkarmak için inanılmaz bir enerjiyle dolucaksın. O ham o doğal o kendine inanmış halin bazısına kırmızı olucak bazısına da yeşil... yani dostum herkes haddini bilicek...HÜNER...Senin özün olgunlaştıkça bazı insanlara umut olucaksın  tıpkı bir BAOBAB ağacının içindeki sevgiyi paylaşması gibi... Bazılarına destek olucaksın hatta bazısına da sıcak bir fincan kahve dinginliği olucaksın. KRİTİK... Bak oldu işte artık dışındasın ve gökyüzünde bir ışıksın tıpkı gökkuşağı gibi. Tüm dünyadan farkedildin ve anlaşıldın . Hatta düşüncelerin değer gördü ..BİRLİK.... işte sonunda siyahta olsan beyaz da olsan yerde ve gökte sonsuzluğa beraberce yürüyeceksin. Okuyucuya Not: köklerin varsa toprağına tutunan,  işte o vakit gökyüzüne doğru uzanabilirsin özgürce. Yeşerirsin istediğin kadar... yaprakların boy boy   rüzgara meydan okur ..  yeşillerin renk renk güneşe selam verir. Ama ne vakit ki toprakla  köklerini kavuşturamadın .. işte o vakit kork ... ne rüzgara ne güneşe ne de gökyüzüne  selam ver .. Dönsün dalların ...insin yaprakların...gün bitmeden ömür geçmeden toprağına selama dursun ..
Ayşe Ümmühan Sürgit